တေလာက ျပည္ေထာင္စု အစိုးရအဖြဲ႕အတြက္ ၀န္ၾကီး ၃၀ စာရင္းနွင့္အတူ ၎တို႔၏ ကိုယ္ေရး အက်ဥ္း မ်ား ထြက္ရွိလာရာ အားလံုးလိုပင္ ဘြဲ႕ရပုဂၢိဳလ္မ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႕ရွိရသည္။ယင္းအထဲတြင္ မဟာ၀ိဇၨာ (ကာကြယ္ေရး ) ဘြဲ႕ရအမ်ားအျပားပါ၀င္ျပီး ၊ က်န္ပုဂၢိဳလ္မ်ားထဲတြင္ အင္ဂ်င္နီယာဘြဲ႕ရသံုးဦး၊ ေဆးပညာရွင္ တစ္ဦး၊ သိပၸံပါရဂူဘြဲ႕ ရ သ ူတစ္ဦး၊ စစ္တကၠသိုလ္အေျခခံဘြဲ႕ရနွင့္ ၀ိဇၨာသိပၸံဘြဲ႕အခ်ိဳ႕ပါ၀င္တာ ေတြ႕ရသည္။လူ ၃၀ ထဲတြင္ ဘြဲ႔ရ မဟုတ္သူတစ္ဦးသာ ပါ၀င္ရာ၊ ေက်ာင္းပညာအရအဆင့္မနိမ့္သည့္ ၀န္ၾကီးအဖြဲ႕ဟု ဆိုရေပမည္။
ျပည္နယ္နွင့္တိုင္း ၀န္ၾကီးမ်ား၏ ပညာအရည္အခ်င္းကို စစ္ေၾကာၾကည့္လွ်င္လည္း အလားတူ သေဘာ မ်ိဳးပင္ေတြ႕ ရွိရလိမ့္မည္ဟု ယူဆရသည္။
၀န္ၾကီးလုပ္မည့္သူတစ္ေယာက္ ေက်ာင္းပညာဘယ္ေလာက္တတ္ဖို႔ လိုသနည္းဟူသည္နွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ သေဘာ ထားအမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိနိုင္ၾကေသာ္လည္း နိုင္ငံေရး လုပ္သူျဖစ္ေစ၊ စီးပြားေရးလုပ္သူျဖစ္ေစ အေျခခံ ပညာ ေကာင္းျခင္း သည္ သူ၏အလုပ္ေကာင္းမြန္ေရးအတြက္ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း အေထာက္အကူ ျပဳလိ္မ့္မည္ ဟူေသာ အခ်က္ကိုမူ အျငင္းပြားၾကလိမ့္မည္ မထင္ပါ။သို႔ေသာ္၊ နိုင္ငံေရးသမားျဖစ္ဖို႔မွာ ေက်ာင္းပညာအျပင္ တျခားဘာေတြ လိုအပ္ ပါသနည္း။
ပထမအခ်က္၊ ေစာေစာကေျပာေနသည့္ “ပညာ”နွင့္ပင္ ဆက္စပ္၍ ေျပာလိုသည္။ မည္သည့္ လုပ္ငန္း က႑လုပ္ကိုင္သူ မဆို အေျခခံပညာအျပင္၊ အဲသည္လုပ္ငန္း က႑ဆိုရာ အသိပညာ အတတ္ပညာမ်ားကို လည္း ျပည့္၀ဖို႔လိုအပ္ပါသည္။စီးပြားေရးပညာ၊ လုပ္ငန္းစီမံခန္႔ခြဲမႈပညာမ်ား မတတ္ကၽြမ္းဘဲ လုပ္ငန္းၾကီးၾကီး မားမားလုပ္ကိုင္နိုင္မွာ မဟုတ္သကဲ့သို႔ နိုင္ငံေရးဆိုင္ရာ အသိပညာ အတတ္ပညာ သို႔မဟုတ္ နိုင္ငံေရး ဦး ေနွာက္မရွိဘဲ ထိေရာက္ ထက္ျမက္ေသာ နိုင္ငံေရးသမားတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာလိမ့္မည္ မဟုတ္ ပါ။ ျပီးခဲ့ သည့္ ေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္မီက ပါတီေတြ အလ်င္စလိုစုဖြဲ႕ၾကတာ၊ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္မည့္သူမ်ား ရရွိဖို႔အတြက္ အေျပးအလႊား လိုက္လံရွာေဖြ စည္းရံုးၾကတာ အားလံုး အသိျဖစ္သည္။
အဲသည္တုန္းက ပါတီထူ ေထာင္ဖို႔ စုဖြဲ႕ၾကသူမ်ားထဲတြင္ အမ်ားစုက နိုင္ငံေရး စိတ္ဓာတ္ထက္သန္ သူေတြ နိုင္ငံေရးအေတြ႕အၾကံဳရွိျပီး သားသူ ေတြ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္သည့္ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္း မ်ားထဲမွာေတာ့ မူလနိုင္ငံေရး သမားမ်ားထက္ စီးပြားဥစၥာ၊ ေက်ာင္းပညာ၊ အသိုင္းအ၀ုိင္း အရွိန္အ၀ါ စသည္တုိ႔အရ ရပ္ရြာ၌တင္ျပ၍ ေကာင္းသူေတြက ပို၍မ်ားေနနိုင္သည္။ ကေၾကာင္းက ပါတီငယ္မ်ားေရာ ပါတီၾကီးမ်ားပါ ရုပ္ျပေကာင္းသူတို႔ကို မိမိတို႔ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းမ်ားအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္နိုင္ၾကေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
အေၾကာင္းအားေလ်ာ္စြာ သည္ပုဂၢိဳလ္ေတြ နုိင္ငံေရးရာထူးရၾကသည့္အခါ ရာထူးႏွင့္ထုိက္တန္ စြာ ေဆာင္ရြက္ နုိင္စြမ္း ရွိမရွိ ဟူသည္ တုိင္းျပည္အတြက္ လည္းေကာင္း၊ ျပည္နယ္မ်ား တုိင္းမ်ား ေဒသမ်ား အတြက္ လည္းေကာင္း အေရးၾကီးေသာကိစၥျဖစ္လာသည္။ အေၾကာင္းက စီမံခန္႔ခဲြသူတုိ႔ညံ့ဖ်င္းလွ်င္ တုိင္းျပည္ေရာ လူမ်ဳိိးပါ နစ္နာနုိင္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။
နုိင္ငံတကာ၌ပင္ ရာထူးၾကီးၾကီး ရရွိထားသူတုိ႔ မိမိတုိ႔တာ၀န္ယူသည့္က႑မွာ ကာလၾကာရွည္အဆင္
ေျပေအာင္ျမင္စြာ ေဆာင္ရြက္နုိင္ခဲ့ဖူးသည့္တုိင္ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ၾကီးၾကီးမားမား အမွားတစံုတ ရာ ျဖစ္ေပၚခဲ့မည္ဆုိလွ်င္ သည့္အတြက္ မိမိတာ၀န္ရွွိပါသည္ဟု ၀န္ခံသည့္အေဘာျဖင့္ ႏႈတ္ထြက္ သြားၾကသည့္ အစဥ္အလာမ်ဳိးရွိသည္။
ဤသည္မွာေကာင္းေသာ အစဥ္အလာတစ္ရပ္ျဖစ္၍ ၄င္းပုဂၢိဳလ္၏ အျပဳအမူသည္ လည္း အစဥ္အလာေကာင္း ကုိ ေလးစားေစာင့္ထိန္းေသာ အျပဳအမူအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳၾကရမည္ျဖစ္သည္။
ဒုတိယ အခ်က္၊ နုိင္ငံေရးလုပ္မည့္သူ၌ နုိင္ငံေရးရာ တတ္သိကၽြမ္းက်င္မႈအျပင္ မရွိမျဖစ္ လုိအပ္သည့္ အျခားအရည္ အေသြးႏွစ္ခုရွိေသးသည္။ ယင္းက ရုိးသားေျဖာင့္မတ္မႈႏွင့္ တုိင္းျပည္ကုိ ခ်စ္ျမတ္နုိးမႈ တုိ႔ျဖစ္သည္။
နုိင္ငံေရးသမားဟူသည္ မိမိလုပ္ငန္းစဥ္မ်ား ေအာင္ျမင္ေရးအတြက္ ပရိယာယ္မ်ား မဟာဗ်ဴဟာ နည္းဗ်ဴဟာမ်ား ခ်မွတ္ေဆာင္ရြက္ရသည္တုိ႔ရွိမည္သာျဖစ္၏။သုိ႔ေသာ အဲဒါသည္ တက႑ျဖစ္ ၍ အမ်ားျပည္သူႏွင့္ ဆက္ဆံ သည့္ ေနရာ၌ကား ကတိတည္သူ ေျဖာင့္မတ္တည္ၾကည္သူ ျဖစ္ရေပမည္။
အဲဒါမွသာ အမ်ားျပည္သူတို႔၏ စိတ္၌ ဒီလူက ဘာပဲဟူ၍ခြဲခြဲျခားျခား မွတ္သားနိုင္လိမ့္မည္။ ထို႔ေနာက္ အဲသည္မွ ဆက္ကာ အယူအဆတူသူတို႔၏ ယံုၾကည္ကိုးစားမႈကို ခံယူရရွိလိမ့္မည္။ နိုင္ငံေရးသမား တို႔၌ စြဲကပ္ တတ္သည့္ အဓိက အျပစ္အနာအဆာမ်ားထဲတြင္ အဂတိလိုက္စားျခင္း၊ အာဏာအလြဲသံုုးကာ ကိုယ္က်ိဳးရွာျခင္းတို႔ ထိပ္ဆံုးက ပါ၀င္ရာ ရိုးသားေျဖာင့္မတ္မႈ အေရးၾကီးေၾကာင္းထင္ရွားသည္။
နိုင္ငံေရးသမားတစ္ဦး ရိုးသားေျဖာင့္မတ္နိုင္ေရးတြင္ ယံုၾကည္ခ်က္ခိုင္မာမႈသည္လည္း အေရးၾကီး သည္။ တူညီေသာရည္ရြယ္ခ်က္၊ လမ္းစဥ္ သို႔မဟုတ္ ယံုၾကည္ခ်က္ကို အေျခခံကာ ပါတီတစ္ခု အဖြဲ႕အစုတစ္ခု နွင့္ ပူးတြဲလုပ္ေဆာင္ေနရာမွ အေနအထားေတြေျပာင္းလဲ သြားေသာအခါ အခြင့္အလမ္းသာသည့္ဘက္သုိ႔ အလြယ္တစ္ကူေျပာင္းေရႊ႕သြားသူေတြ ရွိသည္။
ယံုၾကည္ခ်က္ကို အက်ိဳးစီးပြားနွင့္ အလဲအလွယ္ျပဳၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။
လူတို႔သည္ ဘ၀အေတြ႕အၾကံဳမ်ားနွင့္ အသစ္ရရွိလာသည့္ အေတြးအျမင္ ဗဟုသုတမ်ားေၾကာင့္ အယူ အဆေျပာင္းလဲနိုင္ၾကသည္။ နိုင္ငံေရးသမားသည္လည္း အလားတူသေဘာအရ ယံုၾကည္ခ်က္မ်ား ေျပာင္းလဲ နိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ အသစ္တိုးလာေသာ အသိအျမင္ေၾကာင့္ ေျပာင္းလဲျခင္းနွင့္ အက်ိဳးစီးပြားအတြက္ ေျပာင္း ေရႊ႕ သြားျခင္းတို႔သည္ သိသာစြာပင္ ကြဲျပားျခားနားေနတတ္ၾကသည္။
တတိယ၊ နိုင္ငံေရးသမားဟူသည္ အမ်ားနွင့္ဆိုင္ေသာကိစၥ သို႔မဟုတ္ တစ္တိုင္းျပည္လံုးနွင့္ဆိုင္ေသာ အေရး အရာမ်ားကို တာ၀န္ယူ လုပ္ကိုင္ၾကမည့္သူမ်ားျဖစ္ရာ ၎၌ တိုင္းျပည္နွင့္လူမ်ိဳးကို ခ်စ္ျမတ္နိုးေသာစိတ္ ခိုင္မာ စြာ ကိန္းေအာင္တည္ရွိဖို႔ အေရးၾကီးသည္။
အဲဒါမွသာလွ်င္ ကိစၥၾကီးငယ္မ်ားအတြက္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်မွတ္မည္ အခါတို္င္းတြင္ တိုင္းျပည္နွင့္လူမ်ိဳး အက်ိဳးရွိ၊ မရွိ ဟူေသာ ေပတံတစ္ခုျဖင့္ မေမ့ေလ်ာ့ တိုင္းတာမိမည္ျဖစ္သကဲ့ သို႔၊ သည္ကိစၥကေတာ့ တိုင္းျပည္အတြက္ အႏၱာရယ္ေဘးဆိုပဲဟု ေတြ႕ျမင္သည့္အခါမ်ိဳးတြင္ အသက္စည္းစိမ္ ကို မငဲ့ကြက္ဘဲ ရြပ္ရြပ္ခၽြံခၽြံေဆာင္ရြက္ၾက မည္ ျဖစ္ သည္။
ေမ့ေလ်ာ့ေပါ့ဆေသာ နိုင္ငံေရးသမား၊ တိုင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္စိတ္နည္းပါးေသာ နိုင္ငံေရးသမားတို႔လက္သို႔ တိုင္းျပည္ကို အပ္မိလွ်င္ နိုင္ငံနွင့္ လူမ်ိဳး ထိခိုက္ နစ္နာမွာ ေသခ်ာသည္။
အထက္တြင္၊== နိုင္ငံေရးသမား၏ အရည္အေသြးသံုးရပ္အျဖစ္ နိုင္ငံေရးရာ တတ္သိလိမၼာမႈ၊ ရိုးသားေျဖာင့္မတ္မႈ နွင့္ တိုိင္းျပည္နွင့္လူမ်ိဳးကို ခ်စ္ျမတ္နိုးမႈတို႔ေၾကာင္း ေျပာခဲ့သည္။ သည္အရည္အေသြးေတြ ျပည့္မီ ညီညႊတ္ေအာင္ က်င့္ၾကံ အားထုတ္ဖို႔သည္ နိုင္ငံေရး သမားေကာင္း ျဖစ္လိုသူတို႔၏ တာ၀န္ျဖစ္ သကဲ့သို႔၊ ၎တို႔အား ထိုအရည္ အေသြးမ်ားျဖင့္ တိုင္းတာ အကဲျဖတ္ကာ လိုအပ္လွ်င္လိုအပ္သလို ေ၀ဖန္ကြပ္ညွပ္မႈျပဳဖို႔သည္ လည္း ျပည္သူ ျပည္သားေကာင္းတို႔ဘက္က သတိျပဳ ေဆာင္ရြက္ရမည့္ ၀တၱရားမ်ားပင္ ျဖစ္ပါသည္။
ဆရာ -ေဖျမင့္ (အယ္ဒီတာ့ အာေဘာ္)
ျပည္သူ႕ေခတ္ဂ်ာနယ္ အတြဲ ၁ အမွတ္ ၃၄
၉-မတ္-၂၀၁၁
0 မွတ္ခ်က္:
Post a Comment